– میکسر: گاز خروجی از موتور پله‌ای توسط میکسر با حجم مناسبی از هوا مخلوط گردیده و ترکیب آماده‌ای برای احتراق در موتور خودرو فراهم می‌نماید. از آنجا که نسبت هوا به سوخت مورد نیاز موتور در عملکرد موتور از لحاظ قدرت و شتاب نقش به سزایی دارد، طراحی میکسر از اهمیت بالایی برخوردار است.
– اندازه‌گیر و سنسور فشار گاز:
این قطعه در ورودی گاز رگولاتور و بر روی آن بسته می‌شود و توسط آن فشار گاز موجود در مخزن نمایش داده می‌شود. همچنین بر روی این قطعه یک عدد سنسور نصب می‌گردد تا فشار گاز موجود در مخزن را تبدیل به یک سیگنال مناسب الکترونیکی کرده و به وسیله سیستم الکترونیکی بر‌روی کلید سوخت نمایش دهد.
– ECU گاز: در این سیستم یونیت گاز با دریافت اطلاعات از برخی سنسورها فعالیت انجام می‌دهد، در هنگام فعال بودن سیستم گاز برق انژکتورهای بنزین قطع می‌شود و مقاومت این انژکتورها برای ECU بنزین شبیه سازی می‌شود. مفهوم آن این است که کنترل کلی موتور برعهده ECU بنزین می‌باشد و ECU گاز فقط پیام‌هایی که زمان و مقدار پاشش مناسب انژکتورهای بنزین را تعیین می‌کند، به فرامین مناسب برای کنترل انژکتورهای گاز تبدیل می‌کند.
معرفی اجزای سیستم CNG
به طور کلی مقدار گازی که موتور در شرایط مختلف نیاز دارد بستگی به عواملی زیر دارد، در غیر این صورت به خاطر حفظ ایمنی سیستم به حالت بنزین برمی‌گردد.
۱- فشار گاز
۲- دمای گاز
۳- دمای آب موتور
۴- دور موتور
۵- ولتاژ باتری
– ادوانسر جرقه: با توجه به اینکه ماهیت سوخت CNG به شکلی است که نسبت به بنزین دارای احتراق کندتری می‌باشد و جرقه بایستی ادوانس شود، بدین منظور از قطعه‌ای الکترونیکی که معمولا در داخل کیت ECU کار گذاشته می شود (ادوانسر) استفاده می‌شود و این قطعه فرمان را از سنسور دور موتور می‌گیرد.
– انژکتورها (نازل): وظیفه نازل رساندن سوخت به نزدیک‌ترین محل در پشت سوپاپ ورودی هر سیلندر می‌باشد. در هنگام کارکردن موتور نباید هیچ گونه هوایی از اطراف آن‌‌‌ها به داخل کشیده شود.
– سنسور اکسیژن: این سنسور به صورت مداوم اکسیژن موجود در اگزوز را اندازه‌گیری کرده و به واحد ECU اطلاع رسانی می‌کند و مقدار پاشش سوخت نهایتا از طریق این پارامتر اندازه‌گیری تعیین می‌شود.
ولتاژ بین VOLT 9/0ـ۱/۰
اکسیژن بالای ۲% درصد سوخت رقیق و اکسیژن زیر %۲ درصد سوخت غنی محسوب می‌شود.
بر اساس سیر تکاملی این سیستم را می‌توان به چهار نسل دسته بندی کرد:
۱- نسل اول:
بر اساس گاز ورودی و اندازه‌گیری پایین‌ترین فشار رگولاتور انتخاب می‌شود؛
– دارای پیچ تنظیم اصلی و تنظیم سوخت در حالت بدون بار هستند،
– قطعات الکترونیکی و سیستم کنترل نسبت هوا به سوخت ندارند.
۲- نسل دوم:
تفاوت اساسی این مدل با سیستم قبلی مجهز شدن به سیستم کنترلی مدار بسته نسبت هوا به سوخت است؛
– در این سیستم بازخورد لازم توسط حسگر اکسیژن تأمین می‌گردد،
– پردازش در ECU گاز انجام می‌پذیرد.
۳- نسل سوم:
در این سیستم از انژکتورهای پاشش گاز به جای میکسر استفاده گردیده است. با این تغییر تمام تجهیزات سیستم سوخت رسانی به قطعاتی الکترونیکی تبدیل خواهند شد و موجب دقت بیشتر و قابلیت بهتر مدار می‌شود.
تفاوت عمده آن با نسل قبل در منقطع بودن جریان سوخت در انژکتورها است.
در این نسل به علت الکترونیکی بودن تمام قطعات، امکان عیب‌یابی خودکار توسط ECU های گاز و بنزین فراهم گردیده است.
از ویژگی‌های نسل سوم می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
برای کنترل جریان گاز از قطعات الکترونیکی پیشرفته استفاده می‌شود.
سیستم پاشش در این سیستم از کیت‌ها تک نقطه‌ای یا چند نقطه‌ای است.
زمان پاشش و تنظیم میزان سوخت در انژکتورها به صورت گروهی است.
۴- نسل چهارم:
این نسل شامل پیشرفته‌ترین و پیچیده‌ترین قطعات و مجموعه گازسوز ارائه شده می‌باشد؛
در این سیستم از تکنولوژی پاشش سوخت نوبتی چند نقطه‌ای استفاده شده است، هر انژکتور به طور جداگانه کنترل می‌شود،
زمان پاشش و میزان آن در هر انژکتور به وسیله ECU گاز تعیین می‌شود، بنابراین دقت کنترل نسبت هوا به سوخت در این موتورها بالا است.
